เด็กที่ทรงพลัง

ครั้งแรกที่เห็นเขา ฉันก็ร้องไห้ เขาดูเป็นเด็กทารกสมบูรณ์ที่หลับสนิท แต่เรารู้ว่าเขาจะไม่ตื่นแล้ว จนกว่าจะได้อยู่ในอ้อมกอดของพระเยซู เขาดิ้นรนอยู่นานหลายเดือนที่จะมีชีวิตอยู่ แต่แล้วผู้เป็นแม่ก็อีเมล์มาบอกข่าวสะเทือนใจนี้แก่เราว่า “ท่ามกลางความเจ็บปวดที่คร่ำครวญอยู่ภายใน พระเจ้าได้บรรจงสร้างผลงานความรักของพระองค์ไว้ในใจเราผ่านชีวิตน้อยๆ ชีวิตของเขามีพลังจริงๆ!”

อยู่อย่างนิรนาม

บทความที่ฉันมักจะหยิบมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกมีชื่อว่า “ทำงานจนไม่ต้องมีชื่อ (นิรนาม)” ของเจน โยเลน ฉันตัดมาจากนิตยสารฉบับหนึ่งเธอเขียนว่า “นักเขียนที่ดีที่สุดคือคนที่จิตใจเบื้องลึกแล้วปรารถนาจะใช้นามปากกาลงท้ายเพียงว่า ‘นิรนาม’ เพราะเรื่องราวที่ถ่ายทอดย่อมสำคัญกว่าตัวผู้เล่า”

ท่านนี้เป็นผู้ใดหนอ

"เก็บทุกอย่างลงจากโต๊ะให้หมด แล้วหยิบกระดาษกับดินสอขึ้นมา” ตอนผมเป็นนักเรียน ประโยคน่ากลัวนี้บอกว่า “เวลาสอบ” มาถึงแล้ว

ในมาระโก 4 พระเยซูทรงเริ่มต้นวันด้วยการสอนที่ริมทะเล (ข้อ 1) และสิ้นสุดวันด้วยบททดสอบบนเรือ เรือที่พระเยซูทรงใช้ยืนสั่งสอน พาพระเยซูและสาวกส่วนหนึ่งข้ามไปอีกฟากหนึ่งของทะเล ระหว่างทาง (พระเยซูเหนื่อยจนบรรทมหลับอยู่ท้ายเรือ) พวกเขาเผชิญกับพายุใหญ่ (ข้อ 37) สาวกที่เปียกโชกไปทั้งตัวปลุกพระเยซูให้ตื่น โดยพูดว่า “อาจารย์เจ้าข้า ข้าพเจ้าทั้งหลายกำลังจะจมอยู่แล้ว ท่านไม่เป็นห่วงบ้างหรือ” (ข้อ 38) และแล้วพระองค์ผู้ที่ทรงสั่งสอนฝูงชนว่า “จงฟังเถิด” เมื่อเช้านี้ (ข้อ 3) ได้ตรัสถ้อยคำ ง่ายๆ แต่ทรงพลังสั่งลมพายุว่า “จงสงบเงียบซิ” (ข้อ 39)

ลมเชื่อฟังพระองค์และเหล่าสาวกที่พากันตื่นกลัวต่างแสดงความประหลาดใจด้วยคำพูดที่ว่า “ท่านนี้เป็นผู้ใดหนอ” (ข้อ 41) ซึ่งเป็นคำถามที่ดี แต่สาวกคงต้องใช้เวลาระยะหนึ่งกว่าจะมาถึงบทสรุปที่ถูกต้องและจากใจจริงว่าทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า ประสบการณ์และการตั้งคำถามที่จริงใจ ซื่อตรงและเปิดใจนั้น ทำให้เราเห็นตรงกันว่า พระองค์ไม่เพียงเป็นครูที่เราต้องเชื่อฟัง แต่ยังทรงเป็นพระเจ้าที่เราต้องนมัสการด้วย